شبکه عصبی مصنوعی در واقع تلاشی برای شبیه سازی عملکرد مغز در ثبت تجربیات گذشته و استفاده از آنها در آینده و با سرعت بالاست.
مثلا مغز با دیدن یک تصویر، بلافاصله تشخیص می دهد که تصویر مربوط به یک انسان است یا یک اتومبیل و ... . ولی همین کار به ظاهر ساده برای کامپیوتر و با الگوریتمهای معمولی، بسیار پیچیده و وقت گیر هست. ولی با روش شبکه عصبی می تونیم تعداد زیادی تصویر رو به کامپیوتر داده و به اون آموزش بدیم که محتوای این تصاویر چیست. حالا با نشون دادن یک تصویر جدید، کامپیوتر می تونه با سرعت نوع اون رو تشخیص بده.
یکی از عللی که حتی با این روش هم کامپیوتر بسیار کند تر از مغز هست اینه که در مغز پردازش توسط میلیاردها نورون بصورت موازی و هم زمان انجام میشه ولی در کامپیوتر باید پردازش هر نورون تک تک و به نوبت انجام بشه.
در آینده ممکنه کامپیوترهایی با قدرت پردازش بسیار بیشتر، این ضعف رو برطرف کنن. مثلا کامپیوترهای کوانتومی که امروزه در مرحله تحقیقاتی قرار دارن، در حل برخی مسائل خاص، سرعتی هزاران برابر کامپیوتر های معمولی دارن.
البته ضعف دیگر کامپیوتر در برابر مغز، منطق هست. مغز با استفاده از منطق خودش میتونه هر چیزی رو درک کنه. ولی در کامپیوتر های کنونی هنوز منطق همه جانبه ای تعریف نشده و فقط برای حل برخی مسائل، الگوریتمهایی یافته شده و برنامه نویسی شده است.