همانطور که می دانید اطلاعات ورودی به دستگاه عصبی به وسیله گیرنده های حسی تامین می شود ؛ این گیرنده های محرک حسی نظیر لمس ، صدا ، نور ، درد ، سرما و گرما و موارد مشابه را از محیط خارج از بدن می گیرند.هر گیرنده به یک نوع محرک خاص که برای آن طراحی شده است بیشترین حساسیت را دارد و به سایر محرک ها کمتر حساس می شود .مثلا چشم به کمک سلول های استوانه ای و مخروطی به نور پاسخ عالی دارد اما کمتر ویا اصلا به صدا تحریک نشان نمی دهد . سوال مهم این است که چطور رشته های عصبی مختلف انواع مختلف حس را منتقل می کنند ؟ می توان گفت که هر رشته عصبی به یکی از نقاط خاص در دستگاه عصبی مرکزی (مغز ) منتهی میشود ، به این معنا که اگر رشته عصبی لمس تحریک الکتریکی شود شخص احساس لمس می کند .سیناپس ها محل اتصال یک نرون به نرون دیگر است و وظیفه ی انتشار سیگنال های عصبی به دستگاه عصبی و مغز را دارند این سیگنال های عصبی از طریق سیناپس به نرون وارد می شوند.تخمین زده شده این است که 99 درصد کل اطلاعات وارده به مغز نامربوط و غیر مهم تلقی می شود.هر بار که نوع خاصی از سیگنال های حسی از یک توالی سیناپسی عبور می کند این سیناپس دفعه بعد برای انتقال همان نوع سیگنال قدرتمند تر می شود و به آن روند تسهیل می گویند.پس از تکرار متوالی این پروسه این سیگنال های به طور محرک حسی در مغز تولید می شوند .این موضوع برای شخص درکی از تجربه احساسات را فراهم می کند و می توان نام آن را خاطره تجربه حسی گذاشت . وقتی خاطرات در دستگاه عصبی ذخیره شدند(روند تسهیل ) در واقع به جزئی از مکانیزم پردازش مغز برای تفکر در آینده تبدیل می شوند.به این ترتیب در حین روند تفکر ، مغز تجربیات حسی جدید را با خاطرات ذخیره شده مقایسه می کند ؛ خاطرات کمک می کنند که مغز اطلاعات حسی جدید مهم را انتخاب کند و آنها را برای استفاده آتی به مناطق ذخیره حافظه بفرستد که ذخیره حافظه منظور قشر مخ(معمولا) است.سیگنال های خروجی از طریق یک آکسون از نرون خارج می شود ، سپس این آکسون ها به سایر قسمت های عصبی و یا محیط بدن اثر می گذارند.